Монголчууд сүүлийн үед сүм дуган барих, суварга босгох, бурхан бүтээх, овоо
тахих, найр наадам хийх дэндүү дуртай болжээ. Өнөө жил бүр гаарах янзтай. Учир
гэвэл, сонгууль хаяанд ирчихлээ.
Энд ч, тэнд ч ийм суварга, тийм шүтээн барина, албан байгууллага, компани, сүсэгтэн
олон сайхан сэтгэл гаргаж, хандив тусламжаа үзүүлнэ үү гэх үг хаа сайгүй
дуулдах болов. Зар ч юм шиг, уриалга ч юм шиг энэ үгийн цаана алгаа тоссон
гуйлгачны дүр тодроод байгаа юм даа.
Орхон аймгийн Засаг дарга Г.Шархүү гэж УИХ-ын гишүүн болох дуртай нэг нөхөр
мундаг том бурхан бүтээх нэрээр аймгийнхаа толгойтой болгоноос мөнгө татаж
байна. Өөрийнх нь хэлснээс үзвэл нутгийнхаа түмэн олонд буян үйлдэж, ирээдүйн
буян заяаг нь тэгшилж байгаа нь тэр юм гэнэ. Тэрхүү бурхны нэрээр хоёр тэрбум
гаруй төгрөг цуглуулж аваад ор нэр төдий юм барьж байгаа дуулдана лээ. Үлдсэн мөнгө
нь түүний халаасанд ороод сонгуулийн сурталчилгаанд зориулагдаж орчих вий дээ.
Монголчуудын сүм хийд барих, суварга босгох, уул овоо тахих гэх мэт хообий
нэлээд эртнээс улбаатай. Гэхдээ 1990 оны ардчилсан хувьсгалаас хойш хэтэрхий
газар авлаа. Харамсалтай нь, төрийн тэргүүн нар маань энэ мэт төдий л олигтой
биш үйлд оройлон оролцож, олон түмнийг уруу татдаг юм. Тэд л Отгонтэнгэр,
Алтан-Овоо, Ханхөхий, Хан Хэнтий, Алтан хөхий зэрэг уулыг тайх нэрээр бөөн хүн
дагуулж баахан сүржигнээд төсвийн мөнгөөр тансаглаж ихээхэн зардал чирэгдэл
гаргадаг. Эд үүнийгээ мартагдсан ёс заншил, шашин шүтлэгээ сэргээж байна
гэдэг чихэнд чимэгтэй сайхан үгээр цайруулж байдаг нь ёс.
Одоо ямар нэг хийд, суваргагүй аймаг, сум бараг байхгүй л болов уу. Улаанбаатарт
гэхэд хориод байдаг аж. Ингээд тооцохоор улсын хэмжээнд 500-гаад суварга лавтайяа
бий. Хутагт хувилгаад, аав ээж, тэр ч байтугай хурдан мориндоо зориулж суварга
босгож, овоо тахиж наадам хийж байна. Ойрмогхон Хундаганы ч гэнэ үү нэг овоог
тахих сураг дуулдав. Хаана ч байдаг, ямар ч ид шидтэй юм бүү мэд. Одоо
сурталчилгаа жинхэнэ ёсоор эхлэхээр хаа сайгүй л бурхан болоод суварга босч,
овоо тахиж найрлана. Баахан хүн цуглаж өргөл барьцаа өгч, идээ будаагаа өргөж,
хэдэн өдрийн ажлаа алдана. Уг нь монголчууд бидэнд ингэж дээр доргүй бужигналдаж
дэмий юманд хайран цагаа ямар ч ашиггүй үрэхийн оронд гараа хөдөлгөж, ухаанаа
уралдуулж, аж амьдралаа өөд татахыг бодох цаг болсон баймаар. Овоо тахиж яах
юм бэ. Тэр хавийн газар хүн, машин, мотоциклийн мөрөөр халцран улаан шороо
болж, ууж идсэний үлдэгдэл нь байгаль бохирдуулаад л үлддэг шүү дээ. Элдэв өнгөтэй
хадаг хувхай модонд хийсээд л.
Бүгдийн овоо гэж нэг нүсэр овоог Хархорины нэг нөхөр бөөн сүр дуулиан болж
босгосон түүхийг хүмүүс мартаагүй байх аа. Алдаагаа ухаарсан тэр нөхөр нүглээ
наманчлах гэхдээ мэргэч төлгөч болж хавь ойроос хөл нүцгэн чулуу үүрээд л. Олны
хүч, мөнгөөр овоо бослоо. Түүнд зориулсан дуу гарав. Нэртэй хамтлаг түүнийг нь
дууллаа.
Хөлтэй нь хөлхөж, хөлгүй нь мөлхөж овоонд мөргөөд л. Зовлонгоосоо салах гэсэн
олон зуун мянган хүн өнөөх нэрт зурхайчид очиж зам мөрөө даатгаж байлаа. Яг үнэнийг
хэлэхэд тухайн үедээ тэр нөхөр Д.Чойжамц хамбаас ч илүү нэр алдартай байсан
даа. Удалгүй олны сүсэг бишрэлийг тун овжин ашигласан залуугийн тар танигдлаа.
Эцэстээ тэрээр Д.Сүхбаатарын талбай дээр өөрийгөө шатаах гэж оролдон шуугиан
тарьж байсан. Одоо тэр хүний сураг ч дуулддаггүй. Босгосон овоонд нь хүн ч мөргөдөггүй,
хэдэн чулуу л үлдсэн байна лээ. Ганцхан овооны гунигт түүхийг зориуд дурдсан
нь үүнээс сургамж аваасай гэсэн хэрэг.
Суварга л гэнэ. Чулуу, шавар, элс, шороо мэт элдэв долоон юмаар янз бүрийн
хэлбэр дүрс, хэмжээтэй нэг юм босгоод орхичихдог. Дараа нь эргэж тойрч, засч
додомдох нь бараг үгүй. Тэмээ мал шөргөөж, бороо цас, салхи шуурга нүдсээр
нураачих нь олонтаа. Ийм юм барьж хөрөнгө мөнгөө дэмий юманд үрж байхын оронд
үгүй ядаж өлөнгийн цех ч болов баривал дээргүй юү.
Мөргөж сүсэглэх лам хувраг, сүм хийд, ном судар монголчууд бидэнд дутаагүй
байна. Орон нутагт Эрдэнэзуу, Амарбаясгалант, Улаанбаатарт Гандантэгчинлэн,
Дашчойлин гээд тоочвол зөндөө. Бэл бэнчин, боломжтой нь өөрсдөө Утай, Гүмбэнд
очоод мөргөчихдөг болов. Нэртэй төртэй хамба нар маань олон арваараа бий.
Монгол түмний их шүтээн Жанрайсиг бурхнаа сэргээн босголоо. Дээрхийн гэгээн
Далай лам ойрхон ойр морилж, ном сургаалаа айлдаж байна. Номч хуврагууд өчигдөрхөн
хүртэл Майдар эргэх их ёслолоо үйлдлээ. Дуртай бол Зайсангийн аман дахь кореа
бурханд очоод мөргөж болно.
АН-ын тэргүүн Ц.Элбэгдорж “Үйлдвэржилт л улс орныг хөгжүүлнэ” гэж хэлж байна.
УИХ-ын эрхэм гишүүн Н.Батбаяр, “Монгол шуудан” банкны ТУЗ-ийн дарга Д.Зоригт
нар Монгол Улсад нэн түрүүнд шаардлагатай 100 үйлдвэрийн жагсаалтыг хүртэл
гаргажээ. Ийм цагт чинь суваргын оронд өлөнгийн цех хэрэгтэй байлгүй яахав.
Б.Батбилиг
Монголчууд сүүлийн үед сүм дуган барих, суварга босгох, бурхан бүтээх, овоо
тахих, найр наадам хийх дэндүү дуртай болжээ. Өнөө жил бүр гаарах янзтай. Учир
гэвэл, сонгууль хаяанд ирчихлээ.
Энд ч, тэнд ч ийм суварга, тийм шүтээн барина, албан байгууллага, компани, сүсэгтэн
олон сайхан сэтгэл гаргаж, хандив тусламжаа үзүүлнэ үү гэх үг хаа сайгүй
дуулдах болов. Зар ч юм шиг, уриалга ч юм шиг энэ үгийн цаана алгаа тоссон
гуйлгачны дүр тодроод байгаа юм даа.
Орхон аймгийн Засаг дарга Г.Шархүү гэж УИХ-ын гишүүн болох дуртай нэг нөхөр
мундаг том бурхан бүтээх нэрээр аймгийнхаа толгойтой болгоноос мөнгө татаж
байна. Өөрийнх нь хэлснээс үзвэл нутгийнхаа түмэн олонд буян үйлдэж, ирээдүйн
буян заяаг нь тэгшилж байгаа нь тэр юм гэнэ. Тэрхүү бурхны нэрээр хоёр тэрбум
гаруй төгрөг цуглуулж аваад ор нэр төдий юм барьж байгаа дуулдана лээ. Үлдсэн мөнгө
нь түүний халаасанд ороод сонгуулийн сурталчилгаанд зориулагдаж орчих вий дээ.
Монголчуудын сүм хийд барих, суварга босгох, уул овоо тахих гэх мэт хообий
нэлээд эртнээс улбаатай. Гэхдээ 1990 оны ардчилсан хувьсгалаас хойш хэтэрхий
газар авлаа. Харамсалтай нь, төрийн тэргүүн нар маань энэ мэт төдий л олигтой
биш үйлд оройлон оролцож, олон түмнийг уруу татдаг юм. Тэд л Отгонтэнгэр,
Алтан-Овоо, Ханхөхий, Хан Хэнтий, Алтан хөхий зэрэг уулыг тайх нэрээр бөөн хүн
дагуулж баахан сүржигнээд төсвийн мөнгөөр тансаглаж ихээхэн зардал чирэгдэл
гаргадаг. Эд үүнийгээ мартагдсан ёс заншил, шашин шүтлэгээ сэргээж байна
гэдэг чихэнд чимэгтэй сайхан үгээр цайруулж байдаг нь ёс.
Одоо ямар нэг хийд, суваргагүй аймаг, сум бараг байхгүй л болов уу. Улаанбаатарт
гэхэд хориод байдаг аж. Ингээд тооцохоор улсын хэмжээнд 500-гаад суварга лавтайяа
бий. Хутагт хувилгаад, аав ээж, тэр ч байтугай хурдан мориндоо зориулж суварга
босгож, овоо тахиж наадам хийж байна. Ойрмогхон Хундаганы ч гэнэ үү нэг овоог
тахих сураг дуулдав. Хаана ч байдаг, ямар ч ид шидтэй юм бүү мэд. Одоо
сурталчилгаа жинхэнэ ёсоор эхлэхээр хаа сайгүй л бурхан болоод суварга босч,
овоо тахиж найрлана. Баахан хүн цуглаж өргөл барьцаа өгч, идээ будаагаа өргөж,
хэдэн өдрийн ажлаа алдана. Уг нь монголчууд бидэнд ингэж дээр доргүй бужигналдаж
дэмий юманд хайран цагаа ямар ч ашиггүй үрэхийн оронд гараа хөдөлгөж, ухаанаа
уралдуулж, аж амьдралаа өөд татахыг бодох цаг болсон баймаар. Овоо тахиж яах
юм бэ. Тэр хавийн газар хүн, машин, мотоциклийн мөрөөр халцран улаан шороо
болж, ууж идсэний үлдэгдэл нь байгаль бохирдуулаад л үлддэг шүү дээ. Элдэв өнгөтэй
хадаг хувхай модонд хийсээд л.
Бүгдийн овоо гэж нэг нүсэр овоог Хархорины нэг нөхөр бөөн сүр дуулиан болж
босгосон түүхийг хүмүүс мартаагүй байх аа. Алдаагаа ухаарсан тэр нөхөр нүглээ
наманчлах гэхдээ мэргэч төлгөч болж хавь ойроос хөл нүцгэн чулуу үүрээд л. Олны
хүч, мөнгөөр овоо бослоо. Түүнд зориулсан дуу гарав. Нэртэй хамтлаг түүнийг нь
дууллаа.
Хөлтэй нь хөлхөж, хөлгүй нь мөлхөж овоонд мөргөөд л. Зовлонгоосоо салах гэсэн
олон зуун мянган хүн өнөөх нэрт зурхайчид очиж зам мөрөө даатгаж байлаа. Яг үнэнийг
хэлэхэд тухайн үедээ тэр нөхөр Д.Чойжамц хамбаас ч илүү нэр алдартай байсан
даа. Удалгүй олны сүсэг бишрэлийг тун овжин ашигласан залуугийн тар танигдлаа.
Эцэстээ тэрээр Д.Сүхбаатарын талбай дээр өөрийгөө шатаах гэж оролдон шуугиан
тарьж байсан. Одоо тэр хүний сураг ч дуулддаггүй. Босгосон овоонд нь хүн ч мөргөдөггүй,
хэдэн чулуу л үлдсэн байна лээ. Ганцхан овооны гунигт түүхийг зориуд дурдсан
нь үүнээс сургамж аваасай гэсэн хэрэг.
Суварга л гэнэ. Чулуу, шавар, элс, шороо мэт элдэв долоон юмаар янз бүрийн
хэлбэр дүрс, хэмжээтэй нэг юм босгоод орхичихдог. Дараа нь эргэж тойрч, засч
додомдох нь бараг үгүй. Тэмээ мал шөргөөж, бороо цас, салхи шуурга нүдсээр
нураачих нь олонтаа. Ийм юм барьж хөрөнгө мөнгөө дэмий юманд үрж байхын оронд
үгүй ядаж өлөнгийн цех ч болов баривал дээргүй юү.
Мөргөж сүсэглэх лам хувраг, сүм хийд, ном судар монголчууд бидэнд дутаагүй
байна. Орон нутагт Эрдэнэзуу, Амарбаясгалант, Улаанбаатарт Гандантэгчинлэн,
Дашчойлин гээд тоочвол зөндөө. Бэл бэнчин, боломжтой нь өөрсдөө Утай, Гүмбэнд
очоод мөргөчихдөг болов. Нэртэй төртэй хамба нар маань олон арваараа бий.
Монгол түмний их шүтээн Жанрайсиг бурхнаа сэргээн босголоо. Дээрхийн гэгээн
Далай лам ойрхон ойр морилж, ном сургаалаа айлдаж байна. Номч хуврагууд өчигдөрхөн
хүртэл Майдар эргэх их ёслолоо үйлдлээ. Дуртай бол Зайсангийн аман дахь кореа
бурханд очоод мөргөж болно.
АН-ын тэргүүн Ц.Элбэгдорж “Үйлдвэржилт л улс орныг хөгжүүлнэ” гэж хэлж байна.
УИХ-ын эрхэм гишүүн Н.Батбаяр, “Монгол шуудан” банкны ТУЗ-ийн дарга Д.Зоригт
нар Монгол Улсад нэн түрүүнд шаардлагатай 100 үйлдвэрийн жагсаалтыг хүртэл
гаргажээ. Ийм цагт чинь суваргын оронд өлөнгийн цех хэрэгтэй байлгүй яахав.
Б.Батбилиг