Дэлхийн шилдэг шүүгчийн “Алтан шүгэл” шагналт, Олон улсын бөхийн холбооны /FILA/ Шүүгчийн зөвлөлийн долоон гишүүний нэг, Дэлхийн бөхийн алдрын танхимд өргөмжлөн залагдсан анхны монгол хүн, ХХ зууны Монголын Шилдэг шүүгч, Монгол Улсын Ардын багш, Гавьяат дасгалжуулагч Адуучийн Басхүүг “GoGo Cafe” ярилцлагын зочноор урилаа.
Олон улсын шилэгдмэл шүүгч А.Басхүү 35 жилийн тэртээ буюу 1988 оны Сөүлийн олимпын наадмаар алтан медалийн төлөөх гурван барилдаан шүүсний дараа 35 насандаа дэлхийн шилдэг шүүгчид олгодог “Алтан шүгэл” шагналын эзэн болжээ.
Монгол Улс төдийгүй дэлхийн чөлөөтийн түүхэнд тодоор бичигдэх энэ амжилтыг давтсан хүн манайхаас хараахан төрөөгүй байна. Монголын чөлөөт бөхийн спортод тамирчнаас эхлээд дасгалжуулагч, Чөлөөт бөхийн холбооны нарийн бичгийн дарга гэх зохион байгуулалтын ажил, эцэст нь олимпын зэрэглэлийн буюу олон улсын шилэгдмэл шүүгчийн шалгуур давж, бүх шатанд нь ажиллаж их спортын нэвтэрхий толь болсон энэ эрхмийг монголчууд төдийгүй дэлхий андахгүй.
Зургаан олимпын наадамд шүүж, долоо дахь олимп Лондон-2012-т шүүх эрхээ авсан боловч боломжоо харамсалтайгаар алдсан. Олон улсын шилэгдмэл шүүгчийн насны дээд хязгаар 60. А.Басхүү 59 насандаа сүүлчийн олимпоо дэнслээд, шүүгчийн замналаа өндөрлүүлэхээр төлөвлөсөн 2012 онд юу болов? Би тодруулж, асуув. Тэр баримт дэлгэн хариулсан. Гэхдээ эхний удаад бид түүний их спортын замнал, хөдөлмөр, амжилт, алдар гавьяанаас бүтсэн сайхан дурсамжуудыг дэлгэн ярилцахаар тохиролцов.
2012 оны олимпыг яагаад шүүж чадаагүй тухай, “Монгол хүн монгол хүндээ ийм муу байдаг юм уу!” гэж гадны хүн, тодруулбал FILA-гийн Ерөнхийлөгч, ноён Рафелл Мартинетти-г дуу алдуулсан явдлыг төгсөөгүй ярилцлагынхаа үргэлжлэл болгон үлдээж байна.
-Та яагаад бөхийн спортод дурлан хичээллэх болов. Анхны багш, анхны тэмцээнийхээ тухай яриач?
-Бид эцэг, эхээс арвуулаа. Дөрвөн охин, зургаан хүүтэй айлын тав дахь нь би. Хүүхэд байхдаа Ховд голын усанд зунжин шумбаж, элсэн дээр биеэ шараад, намар гүрдийсэн хар юм болдог. Тэр сайхан ус, агаар биднийг гайгүй бие бялдартай, эрүүл чийрэг болгосон байх.
Багаасаа л спорт сонирхож юм юм л оролдож, сагсан бөмбөг, гар бөмбөг, бөхийн тэмцээн уралдаанд анги, сургууль улмаар нийгэмлэгийнхээ өмнөөс оролцоно. Би зургаагаас аравдугаар анги төгстлөө Улаанбаатарт сурсан юм. Тэр үед Барилгачдын соёлын ордон буюу одоогийн СУИС-ийн баруун жигүүрт Биеийн тамир, спортын “Барилгачин нийгэмлэг” байлаа. Би 1968 оны намраас тус нийгэмлэгийн чөлөөт бөхийн дугуйланд хичээллэж эхлэв. Чөлөөт бөхийн дасгалжуулагч нь спортын мастер, улсын заан Т.Зундуй. Биеийн тамир, спортын “Барилгачин” нийгэмлэгийн Чөлөөт бөхийн дугуйлангаас Гавьяат тамирчин О.Энхтайван төрөн гарсан. Би 1969 оны Октябрын баяраар 21-р сургуульд болсон чөлөөт бөхийн тэмцээнд анх удаа барилдаж, 2-р байр эзэлж, зургаан төгрөгөөр шагнуулаад хуушуур авч идэж, тэрүүхэндээ хөөрхөн баярлаж байв.
-Таныг дагаж дүү нар чинь бөхийн спортод тэмүүлсэн болов уу?
-Миний дүү А.Баатархүү “1970 онд А.Басхүү ах Улсын идэрчүүдийн аварга болсон тухай хотоос захиа ирүүлж, сонин хэвлэлд энэ тухай мэдээ гарсныг үзэж, баяр хөөр болжээ. Тухайн үед ах шигээ барилдаж болдоггүй юм байх даа гэсэн бодол төрөхгүй юу” гэж ярилцлага өгсөн байдаг. Дүү нар минь бөх рүү тэмүүлэхэд би тодорхой хэмжээгээр нөлөөлсөн болов уу.
1970, 1971 оны өсвөр үеийн Улсын аварга шалгаруулах тэмцээний 70 кг-д түрүүлж хошой аварга, 1972 оны Улсын аварга шалгаруулах залуучуудын анхдугаар тэмцээнд алтан медаль, 1975 оны Монголын бүх ард түмний V спартикиадад мөнгөн медаль авч байв. 1971 онд анх удаа хилийн дээс алхаж Япон улсын Токио хотод болсон дэлхийн аварга шалгаруулах залуучуудын тэмцээнээс шагналт V байр, 1973 оны Азийн аварга шалгаруулах сонгомол барилдааны тэмцээнд алтан медаль, мөн оны олон улсын “Нөхөрлөл” тэмцээнд хүрэл медаль хүртсээн.
-Улсын шигшээ багт орсон тань хэдэн он байв?
-1971 онд Улсын II шигшээ багт, 1973 онд I шигшээ багийн тамирчнаар шалгаран хичээллэж эхэлсэн. Шигшээ багийн алтан үеийн тамирчид болох Х.Баянмөнх, Ж.Мөнхбат, М.Хойлогдорж, Т.Артаг, З.Ойдов гуай нарын мундаг бөхчүүдтэй нэг зааланд бэлтгэл хийж, бөхийн гэр бүлд орно гэдэг тамирчин хүн бүрд тохиохгүй хувь тавилан л даа. Гэвч Улсын шигшээ багт дэндүү богино хугацаанд буюу хоёрхон жил хичээллэсэн цорын ганц тамирчин би байгаа юм.
1975 онд Монголын бүх ард түмний V спартикиадад мөнгөн медаль авчихсан, спортын амжилт гаргах ид үед буюу 22 настайд минь учир битүүлэг шалтгаанаар Улсын нэгдүгээр шигшээ багаас гэнэт чөлөөлж, дасгалжуулагчийн ажилд томилсон. Томилох томилохдоо бүр хөдөө, Ховд аймагт шүү. Улсын Нэгдүгээр шигшээ багт тамирчнаар шалгаран орох, чөлөөлөгдөх гэдэг нь тухайн үедээ маш том асуудал л даа. Гэвч би хөдөө яваагүй. Аав минь Ш.Магван даргатай уулзаж, хотод дасгалжуулагчаар ажиллуулахаар шийдвэрийг нь өөрчлүүлж чадсан юм. Ингэж хүүгийнхээ ажил үйлс, амжилт бүтээлийн замыг засаж өгсөн дөө, миний аав.
Дэлхийн шилдэг шүүгчийн “Алтан шүгэл” шагналт, Олон улсын бөхийн холбооны /FILA/ Шүүгчийн зөвлөлийн долоон гишүүний нэг, Дэлхийн бөхийн алдрын танхимд өргөмжлөн залагдсан анхны монгол хүн, ХХ зууны Монголын Шилдэг шүүгч, Монгол Улсын Ардын багш, Гавьяат дасгалжуулагч Адуучийн Басхүүг “GoGo Cafe” ярилцлагын зочноор урилаа.
Олон улсын шилэгдмэл шүүгч А.Басхүү 35 жилийн тэртээ буюу 1988 оны Сөүлийн олимпын наадмаар алтан медалийн төлөөх гурван барилдаан шүүсний дараа 35 насандаа дэлхийн шилдэг шүүгчид олгодог “Алтан шүгэл” шагналын эзэн болжээ.
Монгол Улс төдийгүй дэлхийн чөлөөтийн түүхэнд тодоор бичигдэх энэ амжилтыг давтсан хүн манайхаас хараахан төрөөгүй байна. Монголын чөлөөт бөхийн спортод тамирчнаас эхлээд дасгалжуулагч, Чөлөөт бөхийн холбооны нарийн бичгийн дарга гэх зохион байгуулалтын ажил, эцэст нь олимпын зэрэглэлийн буюу олон улсын шилэгдмэл шүүгчийн шалгуур давж, бүх шатанд нь ажиллаж их спортын нэвтэрхий толь болсон энэ эрхмийг монголчууд төдийгүй дэлхий андахгүй.
Зургаан олимпын наадамд шүүж, долоо дахь олимп Лондон-2012-т шүүх эрхээ авсан боловч боломжоо харамсалтайгаар алдсан. Олон улсын шилэгдмэл шүүгчийн насны дээд хязгаар 60. А.Басхүү 59 насандаа сүүлчийн олимпоо дэнслээд, шүүгчийн замналаа өндөрлүүлэхээр төлөвлөсөн 2012 онд юу болов? Би тодруулж, асуув. Тэр баримт дэлгэн хариулсан. Гэхдээ эхний удаад бид түүний их спортын замнал, хөдөлмөр, амжилт, алдар гавьяанаас бүтсэн сайхан дурсамжуудыг дэлгэн ярилцахаар тохиролцов.
2012 оны олимпыг яагаад шүүж чадаагүй тухай, “Монгол хүн монгол хүндээ ийм муу байдаг юм уу!” гэж гадны хүн, тодруулбал FILA-гийн Ерөнхийлөгч, ноён Рафелл Мартинетти-г дуу алдуулсан явдлыг төгсөөгүй ярилцлагынхаа үргэлжлэл болгон үлдээж байна.
-Та яагаад бөхийн спортод дурлан хичээллэх болов. Анхны багш, анхны тэмцээнийхээ тухай яриач?
-Бид эцэг, эхээс арвуулаа. Дөрвөн охин, зургаан хүүтэй айлын тав дахь нь би. Хүүхэд байхдаа Ховд голын усанд зунжин шумбаж, элсэн дээр биеэ шараад, намар гүрдийсэн хар юм болдог. Тэр сайхан ус, агаар биднийг гайгүй бие бялдартай, эрүүл чийрэг болгосон байх.
Багаасаа л спорт сонирхож юм юм л оролдож, сагсан бөмбөг, гар бөмбөг, бөхийн тэмцээн уралдаанд анги, сургууль улмаар нийгэмлэгийнхээ өмнөөс оролцоно. Би зургаагаас аравдугаар анги төгстлөө Улаанбаатарт сурсан юм. Тэр үед Барилгачдын соёлын ордон буюу одоогийн СУИС-ийн баруун жигүүрт Биеийн тамир, спортын “Барилгачин нийгэмлэг” байлаа. Би 1968 оны намраас тус нийгэмлэгийн чөлөөт бөхийн дугуйланд хичээллэж эхлэв. Чөлөөт бөхийн дасгалжуулагч нь спортын мастер, улсын заан Т.Зундуй. Биеийн тамир, спортын “Барилгачин” нийгэмлэгийн Чөлөөт бөхийн дугуйлангаас Гавьяат тамирчин О.Энхтайван төрөн гарсан. Би 1969 оны Октябрын баяраар 21-р сургуульд болсон чөлөөт бөхийн тэмцээнд анх удаа барилдаж, 2-р байр эзэлж, зургаан төгрөгөөр шагнуулаад хуушуур авч идэж, тэрүүхэндээ хөөрхөн баярлаж байв.
-Таныг дагаж дүү нар чинь бөхийн спортод тэмүүлсэн болов уу?
-Миний дүү А.Баатархүү “1970 онд А.Басхүү ах Улсын идэрчүүдийн аварга болсон тухай хотоос захиа ирүүлж, сонин хэвлэлд энэ тухай мэдээ гарсныг үзэж, баяр хөөр болжээ. Тухайн үед ах шигээ барилдаж болдоггүй юм байх даа гэсэн бодол төрөхгүй юу” гэж ярилцлага өгсөн байдаг. Дүү нар минь бөх рүү тэмүүлэхэд би тодорхой хэмжээгээр нөлөөлсөн болов уу.
1970, 1971 оны өсвөр үеийн Улсын аварга шалгаруулах тэмцээний 70 кг-д түрүүлж хошой аварга, 1972 оны Улсын аварга шалгаруулах залуучуудын анхдугаар тэмцээнд алтан медаль, 1975 оны Монголын бүх ард түмний V спартикиадад мөнгөн медаль авч байв. 1971 онд анх удаа хилийн дээс алхаж Япон улсын Токио хотод болсон дэлхийн аварга шалгаруулах залуучуудын тэмцээнээс шагналт V байр, 1973 оны Азийн аварга шалгаруулах сонгомол барилдааны тэмцээнд алтан медаль, мөн оны олон улсын “Нөхөрлөл” тэмцээнд хүрэл медаль хүртсээн.
-Улсын шигшээ багт орсон тань хэдэн он байв?
-1971 онд Улсын II шигшээ багт, 1973 онд I шигшээ багийн тамирчнаар шалгаран хичээллэж эхэлсэн. Шигшээ багийн алтан үеийн тамирчид болох Х.Баянмөнх, Ж.Мөнхбат, М.Хойлогдорж, Т.Артаг, З.Ойдов гуай нарын мундаг бөхчүүдтэй нэг зааланд бэлтгэл хийж, бөхийн гэр бүлд орно гэдэг тамирчин хүн бүрд тохиохгүй хувь тавилан л даа. Гэвч Улсын шигшээ багт дэндүү богино хугацаанд буюу хоёрхон жил хичээллэсэн цорын ганц тамирчин би байгаа юм.
1975 онд Монголын бүх ард түмний V спартикиадад мөнгөн медаль авчихсан, спортын амжилт гаргах ид үед буюу 22 настайд минь учир битүүлэг шалтгаанаар Улсын нэгдүгээр шигшээ багаас гэнэт чөлөөлж, дасгалжуулагчийн ажилд томилсон. Томилох томилохдоо бүр хөдөө, Ховд аймагт шүү. Улсын Нэгдүгээр шигшээ багт тамирчнаар шалгаран орох, чөлөөлөгдөх гэдэг нь тухайн үедээ маш том асуудал л даа. Гэвч би хөдөө яваагүй. Аав минь Ш.Магван даргатай уулзаж, хотод дасгалжуулагчаар ажиллуулахаар шийдвэрийг нь өөрчлүүлж чадсан юм. Ингэж хүүгийнхээ ажил үйлс, амжилт бүтээлийн замыг засаж өгсөн дөө, миний аав.