Пэлжээ ээж аавтайгаа золгочихсон, ах дүү нарынхаараа орчихсон. Шинэхэн бэрийг нь үнсүүлж гайхуулсан хүн тэр өдөр их л додигор жолоо мушгин төрсөн нутаг Завхан аймгаас хөдөллөө.

Зорисон хэрэг бүтсэн учир хааяахан амандаа дуу исгэрэн, хажууд хань болж яваа гэх атлаа нэг унтаж, нэг сэрж явах ханийгаа өхөөрдөн харж зам элээнэ.

Энэ замаар ч олон жил давхиж дээ...

Ээждээ үнсүүлэх гэж нэг яарна, нутгийнхантай уулзаж ажил хэрэг бүтээх гэж нэг яарна... Нээрээ л яагаад ч юм дандаа л яарч явдаг зам.

Нутгийн зам нуруутай

Нуган үрдээ ханилгаатай... хэмээн гэнэтхэн чанга дуулахад шинэхэн бэр бондгос хийн цочиж сэрснээ:

-Хүүе ээ бүр хот руу дөхчихсөн юм уу гэж нүдээ нухлах нь тэр.
-Дөхчихлөө. Юухан байхав одоо 100-хан км үлдсэн. Сайхан унтаж амрав уу?
-Тэглээ. Чи минь ядарч байна уу. Жаахан хажуулж амарч байгаад цааш явах юм уу?
-Хотын захад ирчихээд амрах хэрэг юу байхав. Нэгэнт гүрийснийх давхиж байгаад орчихноо хө. Цоглог амьдарна шүү... хэмээн инээлдэв.

Пэлжээ бодлоо. “Нээрээ амардаг ч юм уу... За саяхан амрахгүй гэчихээд одоо ямар болилоо гэлтэй нь биш дээ. Цаг гаруйхан л тэсчихвэл” хэмээн хааз гишгэлээ.

Даагдахгүй болтлоо хүндэрсэн зовхиных нь цаанаас хурц гэрэл зүсэх мэт орж ирэх агшинд...

Хоёр амь...

Ээ бурхан минь... Хоёрын хоёр хүний амь ганцхан цагтай дүйх байсан юм гэж үү?

“Хоёулаа эхлээд охинтой болно шүү, айлын том нь охин байх хөөрхөн” гээд жаргалтай инээмсэглэдэг эхнэрийгээ “унтахад төвөгтэй юм” гэхэд нь бүсийг нь тайлуулчихсан...

“Би дүрсэлж ярьж чадахгүй нээ. Нүд хальтраад би харж ч чадахгүй...”

Нойрмоглохдоо урсгал сөрсөн Пэлжээгийн машинаас гэр бүлээ аврах гэсэндээ огцом жолоогоо мушгиж, замаас гарч өнхөрсөн машин харагдана... Арайхийн бүсээ салгаад мөлхсөөр дөхтөл... эхнэрийнх нь “охин байх хөөрхөн шүү” гэх үгс алсын алс руу цуурайтан саринах шиг санагдлаа. 10 орчим настай болов уу гэмээр охин машинаасаа шидэгдсэн харагдана...

“Би тэрнээс хойш тиймхэн иймхэн гэж ярих дургүй болсон. Дахиад зуухан км үлдсэн, ганцхан цаг давхиад орчихын хооронд” гэж байгаад би хоёр хүний аминд хүрчихсэн шүү дээ...” гэх үгсийн төгсгөл хэсэгт хоолой нь зангирна.